Mirror

Czasem za późno jest na refleksje,
na próżno idą smutki i płacze,
stoję przed wyrzeźbionym tekstem,
wiem że już nigdy was nie zobaczę.

Obrazy w pamięci, zachowam na zawsze,
piękne wspomnienia, cudowne chwile,
już nic nie widzę, nie patrzę,
smutek w mym sercu, kłuje jak szpile.

Jaki okrutny los być potrafi,
jednym ciosem odbiera marzenia,
stawia prędko nagrobny napis,

okrywa istnienie barierą cienia,
znika materii tryumfalny afisz,
pokaże cząstkę ludzkiego istnienia.