yaqb

Ciężkie powieki, jaźńi skupienie,
na faktach,
których,
nie było,
nigdy.
To teraz widzisz schizofrenię,
łapie w swe sidła,
z pomocą liczną,
te wizje pewnie,
już nigdy,
nie znikną.
Obsesja,
psychiki, rychłe rozszczepienie,
obłąkanie
i głosów jęczenie,
w głowie,
tak to depresja,
głęboka,
spróbuj temu zaprzeczać.
Kwadraty, spirale,
obrazy straszliwe,
postacie, zdepersonifikowane,
tajemnicą okryte,
czy to w ogóle,
jest możliwe?
Niestety,
Twierdzącą wysuwam odpowiedź
I choć to dzieje się w twojej
głowie,
tylko,
albo i aż,
już nigdy, nie będzie,
świat,
jakim go widzieć chciałeś poprzednio,
niezmienną, spiralną
i szarą barwą,
okrywać się będzie jak senną marą,
okropną i ostrą,
jak srebrna brzytwa,
podetnie wnet ciebie,
czysta jak kryształ.

Dziwną jest sprawą, tekstów spontaniczność
by sens zachować, by sens nie zniknął.
Litery układać, w wyrazów zbitki
niech wyraz, swą wymownością zakrzyczy,
obecność swą wnet zamanifestuje,
w słowie bowiem, moc wielką się czuje.
Sentencja mocna, mózgi świdruje,
uderza w głowę, z mocą tarana
Wiele faktów też uświadamia
Chociaż krótka i tylko jedna
zdarzenia codzienne odzwierdciedla
choć mało warta, moralizuje,
czasem się sensu w niej doszukuję.
Bo jak wynika, z tego kontekstu
dobra kombinacja takowych wersów
dużo powiedzieć o życiu może.
Choć spontaniczna, zawsze jest szczera
o nic więcej nie proszę
słowa w mej głowie będę wciąż zbierał !

Cała ta względna turlupinada,
spocznij i przestań się wciąż przesiadać.
Posłuchaj !
Włóż w to atencję większą,
bez metafory, zbędnego brzmienia,
naucz się wreszcie siebie doceniać
Pomyśl !
Co możesz pozmieniać
i spróbuj do tego brzmienia,
dodać !
co wyda się najlepsze
i połącz
to jak muzykę z wierszem.
lirycznie,
muzycznie,
nieraz magicznie.
Sentencji brzmienie prześliczne
jak kompilacja,
najlepsza składanka
tłoczona,
jak dmuchana bańka
tak krucha a jednak trwała,
tak mała
a jednak stała.
Nie dała, tobie satysfakcji
nie możesz wiedzieć,
że nie masz racji
Bez komponentów,
bez uwięzionych w duszy dźwięków
pomijając zbędne i niepotrzebne,
nie ubierając sentencją bezsensu.
Ja nie polegnę
kierując się radą
mądrzejszych ode mnie
ja nie polegnę,
czas wnet odrzucić te wady trefne.