yaqb

By dużo zapełniać i spontanicznie,
nie repetować,
myśleć logicznie,
zarazem,
tak ostry, jak spliff z haszem,
zakręca, rozkręca,
do pełnej mobilizacji
zachęca,
jak podczas strobilizacji,
wymiękasz?
tak niepotrzebnie, z okazji,
niechętnie,
byle nie przyznać racji,
taki charakter masz negatora,
moment refleksji,
psychika chora,
upadasz,
za często miewasz doła,
twoja agresja,
niczym secesja - odcina,
i czyja to wina?
Zapodałbyś drina,
Lecz co to zmieni,
Spaliłbyś SQN'a
i dalej biernym,
pozostał,
czemu?
Bo nie da się sprostać problemowi,
nihil novi,
wcale nie dziwne,
bo to schematy,
takie niedobre,
a jednak prawdziwe.

Takie mam właśnie na sprawę spojrzenie,
wszystko co dobre, na pewno docenię,
i bez wątpienia i komplikacji
przyznam tym co ją mają,
choć trochę racji,
bez kompilacji, z potrzebnym słowem,
mam do nich szacunek, za czyny stosowne,
gotowe,
choćby tylko,
schematy stosowali,
lubię ich bardzo, swoich ziomali,
wiele chwil wspólnie spędzonych,
tyle już zdarzeń w neuronach utrwalonych.
Tego się nie da już zniszczyć siłą,
łatwo by było, ale się nie da,
to niemożliwe bo to wspomnienia.

Ciężkie powieki, jaźńi skupienie,
na faktach,
których,
nie było,
nigdy.
To teraz widzisz schizofrenię,
łapie w swe sidła,
z pomocą liczną,
te wizje pewnie,
już nigdy,
nie znikną.
Obsesja,
psychiki, rychłe rozszczepienie,
obłąkanie
i głosów jęczenie,
w głowie,
tak to depresja,
głęboka,
spróbuj temu zaprzeczać.
Kwadraty, spirale,
obrazy straszliwe,
postacie, zdepersonifikowane,
tajemnicą okryte,
czy to w ogóle,
jest możliwe?
Niestety,
Twierdzącą wysuwam odpowiedź
I choć to dzieje się w twojej
głowie,
tylko,
albo i aż,
już nigdy, nie będzie,
świat,
jakim go widzieć chciałeś poprzednio,
niezmienną, spiralną
i szarą barwą,
okrywać się będzie jak senną marą,
okropną i ostrą,
jak srebrna brzytwa,
podetnie wnet ciebie,
czysta jak kryształ.